"Özür dilerim ama yalan söyledim." dedi Seyyahbendar, "Gerçekten üzgünüm, nasıl anlatabileceğimi bilemiyorum ki bugüne kadar zaten kimse anlamadı sen de onlar gibi olacaksın."
Kadın bu son anında üzüntüyle ölmek üzere gözlerini devirmişti ve aslında haklıydı bile lâkin Seyyah bu anı zaten daha önce defalarca yaşadığı için, ona sıradan geliyordu ve yine aynı şey olacaktı. Oldu da zaten, kadının kulağına uzanarak; bu hayatta -ve eğer varsa ötekinde de- diye ekleyerek asla yok olmayacağını; onaa, onun daha öncekiler gibi yok olduğunu ve sonrakilerin de yok olacağını, son nefeslerinde ise kadının bunca yokluğundaki zamanlarda onu asla özlemediğini fısıldadı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder